Column: yoga in een glas

Drink ik te veel, vraag ik me wel eens af. Op maandag en dinsdag drink ik bijna nooit hoor. Daarnaast is het gewoon een kwestie van beleefdheid wanneer ik tijdens een event niet de beroerdste ben om die welkomstcocktail aan te nemen. Bovendien is er altijd wel iets te vieren. En ja, dat doe je heus niet met een glaasje appelsap. Tijdens de lunch een wijntje? Ach waarom niet, je leeft maar één keer. Ook zorgt dat drankje voor zo’n lekkere vibe tijdens de brainstorm. En om eerlijk te zijn, ontspan ik op een doordeweekse dag het beste met een glaasje wijn. Het is voor mij een soort yoga in een glas. Hoeveel stress of frustratie ik die dag ook heb gehad, een paar slokjes en de zorgen glijden vanzelf van mijn schouders. Het is snel ingeschonken en verdoofd zo lekker. Dan zie ik alles weer positief, denk ik in hoofdlijnen en kansen. Je wordt er soms ook gewoon een leuker mens van. En dan heb ik het niet eens gehad over alle diners en feestjes met vrienden, die – heeeeel gek – later op de avond meestal nóg gezelliger zijn. En waarbij de man met de hamer mij de volgende ochtend helaas nooit vergeet.

Deze momenten zou ik mezelf dan ook nooit willen verbieden. Maar het zet wel aan tot denken. Kan ik nog wel zonder alcohol? En wanneer ik er nu al ontzettend tegenop zie wanneer ik tijdens een blaasontsteking een week dat ‘ontspannende’ wijntje moet laten staan, hoe zie ik er dan over dertig jaar uit? Wanneer ik gepensioneerd ben, veel tijd heb en dat drankje mij de dag doorbrengt. Kan ik dan nog wel genieten van dat flesje wijn, of heb ik het nódig? Daarom probeer ik de laatste tijd iets bewuster te drinken. Genieten van elke slok dus. Soms niet naar die borrel en wel naar die ‘echte’ yogales. En goedkope slobberwijn komt het huis sowieso niet meer in. Want ik wil op mijn 70e verjaardag wél met een gezond hoofd en fit lijf met een glaasje port kunnen proosten. Misschien eens een maandje alcoholvrij proberen?

Zin om verder te lezen? Hier vind je een overzicht van alle columns van Marlieke.