Column: help ik heb géén hobby

Korte intro, ik heb sinds begin deze maand een nieuwe baan. Bij een nieuwe baan horen nieuwe collega’s. Die wil je beter leren kennen en als het goed is andersom ook. De eerste opdracht van mijn manager was dan ook: ga met iedereen op koffie-date om je collega’s te leren kennen. Helemaal top, want betaald kletsen klinkt als mijn droombaan. En na een week koffieleuten heb ik twee learnings meegenomen:

1. Ik kan (wonder boven wonder) genoeg krijgen van koffie. Iedere dag meer dan vier koppen koffie betekent gegarandeerd plafonddienst tot een uur of drie ‘s nachts, inclusief enge gedachtes en hersenkrakende dilemma’s.
2. Ik heb geen hobby’s.

Veel collega’s vroegen namelijk: ‘Wat doe je zoal naast je werk? Uhmm, ik sport twee à drie keer per week, maar dat is echt puur voor onderhoud. Ik doe geen teamsport en ik heb ook geen doel zoals een keer de marathon lopen, of iets anders vermoeiends. Ja, mijn doel is minder vet op de botten. Hoe meer ik sport, hoe meer ik drink of ijsjes eet, dat heet balans. Dus sporten zie ik niet echt als een hobby, het is meer een noodzaak.

Wat doe ik nou in het weekend? Op vrijdagavond nuttig ik meestal de nodige rosétjes met vriendinnen op het terras. Waarna ik de rest van het weekend het liefst lekker knus tegen vriendlief aankruip op de bank. Maar dat kun je niet echt een hobby noemen. En ik ben allergisch voor mensen die zeggen ‘leuke dingen doen met vrienden’. Dat is ondefinieerbaar en iedereen houdt van leuke dingen doen.

Dus wat is een hobby: Onder een hobby wordt in het algemeen een ontspannende activiteit verstaan die men in zijn vrije tijd uitoefent en die men graag doet. Hobby’s worden uitgeoefend uit interesse en voor het plezier, niet als betaald werk (wikipedia.org, 2018).

Vroeger bestond mijn leven juist uit hobby’s: paardrijden, toneelspelen, hockeyen, dansen (aritmisch en zonder enige coördinatie in mijn geval). Waar is dit allemaal gebleven? Toneelspelen doe ik volgens mijn vriend nog wel veel, hij noemt me vaak dramatisch. Mijn hockeystick heb ik uitgeleend, twee jaar geleden, ik weet ook aan wie maar ik vraag hem niet terug. Met als reden dat ik dan nooit meer hoef te hockeyen, ik was zo rampzalig slecht hierin.

Enfin, skiën vind ik waanzinnig. Alleen dat doe ik maximaal zeven dagen per jaar. In hoeverre mag dit een hobby genoemd worden in plaats van een vakantieactiviteit? Ik knuffel graag met dieren die aaibaar zijn, maar durf dit eigenlijk alleen aan gelijkgestemden te vertellen (gelukkig heb ik al een collega gevonden met niet één maar twéé katten). Ik houd heel erg van koken, maar niet van commentaar op mijn kookkunsten dus om de sfeer een beetje leuk te houden kan ik dat beter voor mezelf houden. Ik lees graag echte boeken (geen e-reader) alleen maak ik hier geen tijd voor vrij, behalve op vakantie. Ik kan ontzettend genieten van hele slechte pulp-tv, maar omdat ik zogenaamd in het hokje ‘hoogopgeleid’ zit, durf ik dat aan niemand te vertellen.

Wanneer je zegt dat je graag leest, dan krijg je direct de stempel biebmuts, oftewel een beetje saai. Geef je aan dat je intens geniet van KUWTK (insiders weten waar deze afkorting voor staat) en stiekem Love Island via ongure streamingsites kijkt, ben je al snel een oppervlakkige bakvis. Eigenlijk houd ik mijn hobby’s dus gewoon graag voor mezelf. Ik heb geen gebrek aan hobby’s maar een gebrek aan lak wat anderen van me denken.

Eva ten Doeschate is een ambitieuze mid-twintiger. Werkend op de Zuid-as tussen het driedelig grijs vindt zij haar weg. Ze is met haar hele Limburgse hart verliefd op Mokum én Thomas. Constant op zoek naar de balans tussen een glas wijn, goed figuurtje, sociaal leven en carrière. Hoe dat haar afgaat lees je in een reeks columns van Eva op Cotton & Cream.