Column: ik doe het dus liever niet met vrouwen

Ik ben dol op de vrouwen in mijn leven, mijn moeder, tantes, huisgenootjes en vriendinnen. Sommigen ken ik al sinds de wieg anderen nog maar sinds kort. Ze zijn er in alle soorten en maten, vrouwen met wie ik sport, eet, kook, drink, werk, ruzie maak, winkel en lief en leed deel. Maar de eerste ontmoetingen met nieuwe vrouwen zijn doodeng. De laatste tijd heb ik helaas veel eerste ontmoetingen met vrouwen waarbij ik heel erg het gevoel (en de drang) heb een goede indruk te moeten achter laten. Mannen geen probleem, die vinden mij leuk of niet leuk, maar nog belangrijker die vind ík wel of niet leuk. Toen ik mijn vriend leerde kennen vond ik het totaal niet eng om op hem af te stappen. Of met hem te gaan stappen, en dan hele gekke dingen te zeggen om hem uit de tent te lokken. In mijn werk hetzelfde, ontmoet ik zelfverzekerd een man, geef hem een grote glimlach en niet te vergeten een stevige hand. Dan dus niet té sexy gekleed gaan, want anders word ik niet meer serieus genomen.

Hospiteren=creperen

Terug naar de vrouwen, helaas voor mij en mijn zelfbeeld heb ik nogal veel teleurstellende, eerste ontmoetingen met vrouwen achter de rug. Ongeveer 80% van die ontmoetingen zijn uitgelopen op teleurstelling aan beide kanten. Ik ben dus eigenlijk best een beetje bang bij de eerste kennismaking met vrouwen en ga me dan opeens onzeker gedragen. Ik ben op dit moment op huizen/kamerjacht en moet dan ook naar hospiteer-avonden. Ik ga nog liever naar de huishoudbeurs dan dat ik moet gaan hospiteren. Welkom bij de vleeskeuring van de huisgenoten-markt, waarop je binnen drie minuten door de mangel wordt gehaald. Beide partijen voelen en weten vanaf minuut één: dit gaat het niet worden. De overige minuten worden dus verplicht uitgezeten met behulp van een kop thee (saaie hospiteer-avond) of een glas wijn (de betere avonden). Deze laatste avonden komen vaker voor in de tweede helft van de week.

Géén stijl

Als ik een date heb met mijn vriend of op stap ga met vriendinnen, weet ik vrijwel direct welke outfit ik ga dragen. Moet ik gaan hospiteren of weet ik dat er een grote kans is een vrouwelijke klant te ontmoeten, slaat mijn normaliter veilige doch modieuze stijlgevoel op error. Ik probeer dan 100 verschillende outfits en vind ik mezelf té lelijk, té dik, té jong of té oud. Dit alles omdat ik denk dat ik direct beoordeeld en veroordeeld kan worden. Dat is niet handig, want het zijn juist die momenten (ontmoeting nieuwe klant of potentieel nieuw huis), waarop ik de perfecte indruk achter wil laten. Veel vrouwen laten niet zien wat ze precies van iemand denken. Dat valt gewoonweg niet van het gezicht af te lezen. Zeker bij een eerste ontmoeting niet want meestal willen dan allemaal graag een bepaalde indruk achter laten of zien elkaar als concurrentie.

Hand in eigen boezem

Terwijl ik aan het mopperen ben tegen vriendinnen over hoe verschrikkelijk al mijn afgelopen hospiteeravonden zijn gegaan, en hoe vervelend sommige vrouwen kunnen zijn wanneer ze snel oordelen of niet eerlijk en oprecht zijn in je gezicht, zegt een van mijn vriendinnen: “Eef, je bent zelf anders ook niet bepaald de makkelijkste in het eerste contact”. Ik roep inderdaad weleens: “ik haat alles en iedereen totdat het tegendeel bewezen is”. Ik moet concluderen na enig veldonderzoek dat alle vrouwen in mijn omgeving het inderdaad enger en spannender vinden om vrouwen voor het eerst te ontmoeten dan mannen. Die laatste groep is gewoon makkelijker te imponeren dan de over het algemeen zeer slimme Opperwezens: de dames. Wij zijn vaak kritisch en vooral naar elkaar, de eventuele concurrentiestrijd helpt dan niet mee. Dus een volgende keer als ik weer met lood in mijn schoenen aanbel bij het huis van de desbetreffende hospiteeravond, denk ik: zij vinden mij vast ook angstaanjagend.

Eva ten Doeschate is een ambitieuze mid-twintiger. Werkend op de Zuid-as tussen het driedelig grijs vindt zij haar weg. Ze is met haar hele Limburgse hart verliefd op Mokum én Thomas. Constant op zoek naar de balans tussen een glas wijn, goed figuurtje, sociaal leven en carrière. Hoe dat haar afgaat lees je in een reeks columns van Eva op Cotton & Cream.