Help, zijn de weeën begonnen? – zwangerschapsdagboek deel 2

Niet te geloven, deze week ben ik aangekomen in week 40 van mijn zwangerschap! De dag dat ik dit artikel type – maandag 15 januari – is zelfs mijn uitgerekende dag. En heel bizar: vanochtend had ik voor het eerst wat buikkrampen en pijn in mijn onderrug. Even dacht ik dat de bevalling was begonnen, maar na een paar uur was het weer rustiger. Het zijn vast indalings- of voorweeën, dat kan nog dagen en zelfs weken duren. Toen ik me wat beter voelde bedacht ik me dat het wél hoog tijd is om deel 2 van mijn zwangerschapsdagboek met je te delen voordat het “te laat” is, dus ben ik stiekem nog even achter mijn laptop gekropen.

In mijn zwangerschap heb ik elke week bijgehouden hoe ik me voelde en wat me opviel, wie weet herken jij als mommy to be of moeder die de 9 maanden al achter de rug heeft, wel wat dingen. Kijk trouwens ook op mijn Youtube-kanaal voor meer eerlijke verhalen over de zwangerschap (zie link hier). En heb je deel 1 van mijn dagboekje gemist? Klik dan hier. Voordat ik start met mijn ervaringen rondom de zwangerschap per week, hieronder nog even een overzicht van hoe mijn buik gegroeid is. Bizar om te zien he?

Week 18: waar is mijn buik?

Mijn baby bump is nog nauwelijks zichtbaar, mensen zeggen ook steeds: “Waar is je buik? Je ziet nog helemaal niets”. Stiekem vind ik dat best irritant, ik kan er ook niet veel aan doen. Volgens de verloskundigen niets om me  nu zorgen over te maken. Wel krijgen we deze week een extra echo, om met zekerheid te zeggen dat het een meisje is. Toch fijn om te weten voordat ik die hele poederroze babykamer ga bestellen. Ik raak inmiddels steeds meer gewend aan mijn “nieuwe leven” en ook de etentjes met vriendinnen zonder drank vind ik iets minder erg. Daarnaast nog steeds wel veel behoefte aan “echt”, stevig eten met veel koolhydraten: boterhammen en aardappelen zijn favoriet. Af en toe neem ik haring, is goed voor de groei van de hersenen van de baby.

Week 19: yay, energie weer terug

Ik voel nog niets in de buik, geen bewegingen of getrappel, terwijl iedereen zegt dat je deze periode wel wat zou moeten voelen. Moet ik me zorgen maken? Vanochtend op de weegschaal gestaan en ik weeg nu 60 kilo, 4 kilo aangekomen. Buikje valt alleen nog mee. Deze week heb ik gesprekken voor opnames voor LXRY TV, wat ik presenteer voor SBS6, spannend, gaat het me nog lukken het buikje te verbloemen tijdens de opnames binnen nu en een paar maanden? Energie wel weer helemaal terug, fijn! Voor het eerst passen bikini’s en broeken niet meer, soms irritant, sommige dingen waren nog nieuw en wilde ik eigenlijk nog aan. Mijn buik smeer ik elke dag goed in met olie en crème, ik wil striae echt zo veel mogelijk voorkomen. Heel persoonlijk, maar ik merk dat mijn zin in “gezelligheid” in de slaapkamer ook een beetje afgenomen is sinds de zwangerschap, mijn lijf is er nu gewoon echt niet mee bezig en heb dan meer zin in chocolade, een knuffel en een filmpje op de bank. Ook heb ik lichte stress soms: we moeten veel dingen nog regelen en zijn voor mijn gevoel nu al veel te laat met kinderopvang. Hoog op het to do lijstje! En jeetje, wat zijn er veel mensen zwanger om mij heen. Lijkt dat omdat ik er nu op let, of is het echt een babyboom?

Week 20: is alles wel goed met de baby?

Deze week voel ik soms kleine steekjes en rommelt het een beetje in mijn buik, zijn dat schopjes? Ook heb ik het gevoel dat mijn buik ineens wat groter en harder is geworden. Deze week hebben we de 20 weken echo, heel spannend, hopelijk is alles goed! Helaas is er heel klein beetje vocht in de niertjes gespot en lijkt het kindje – vooral het gezicht en de beentjes – aan de kleine kant. Niets om zorgen over te maken, maar liever hadden we natuurlijk 100% goed nieuws gehad. En moeten we voor een extra controle over een paar weken naar het ziekenhuis, ze houden het in de gaten. Alleen maar fijn! Ook horen we dat de placenta bij mij aan de voorkant ligt, dit is ook de reden waardoor dat gevoel van schoppen wat wordt gedempt en ik dit waarschijnlijk pas bij 24 weken voel. Ik ben inmiddels 6 kilo aangekomen, van 56 naar 62 kilo.

Week 21: bah, ik voel me dik

Mijn buik groeit ineens goed. Op sommige dagen lijkt hij wel dikker of dunner, dit wisselt eigenlijk steeds. Ook mijn borsten zijn de ene dag enorm groot en andere dag weer een stuk kleiner. De rest van mijn lijf (billen, benen en gezicht) worden voor mijn gevoel wel steeds dikker, ik krijg een klein vetlaagje – met hier en daar cellulitis, aaaah – over mijn hele lijf. Niet zo gek, ik eet ook veel te veel suikers, trage koolhydraten en beweeg niet. Ik baal daar soms wel van, voel me dik en vind het moeilijk dat mijn lijf zo verandert, maar anderen zeggen dat ze nog helemaal niets aan me zien. Maar toch probeer ik in suikers te minderen. Veel kleding kan ik niet meer aan, ik draag nu vooral joggingbroeken en iets wijdere jurken. Soms heb ik wat steekjes ‘down there’, het zal er allemaal wel bij horen.  Ik slaap de laatste 2-3 weken wel enorm diep met veel dromen, een wereld van verschil ten opzichte van de eerste maanden. Ook geen restless legs meer, helaas veel last van gehad.

 

Week 22: oh jee, heb ik een gevaarlijke bacterie?

Ik probeer gezonder te eten, niet veel zin in, maar ik voel me er wel beter bij. Ook denk ik dat ik haar af en toe in de buik voel, ik twijfel nog wel een beetje. Het lijkt of er in mijn buik wat borrelt en bubbelt. Sommige mensen omschrijven het gevoel van beweging van de baby als gefladder, maar mijn moeder omschreef het als bubbeltjes en plofjes. En ik moet zeggen dat ik dát begin te voelen! Ook begin ik steeds meer te wennen aan het “zwanger zijn”, ik vind het allemaal minder heftig. Heb me overgegeven aan mijn nieuwe lifestyle. Dit weekend heb ik buikgriep en maak me zorgen. Toch geen listeria bacterie opgelopen n.a.v. mijn perstrip en diners in Ibiza? Gelukkig stelt mijn verloskundige me gerust en zegt dat dit dan pas 2-4 weken na besmetting tot uiting zou komen. Aan het eind van de week leg ik mijn hand tijdens het TV kijken op mijn buik en voel ineens 3 trapjes tegen mijn hand. Zijn dat darmen of echt voetjes? Het voelde wel als voetjes… En ja hoor, ik voel haar steeds vaker! Vooral als ik op mijn rug lig of naar mijn zij ga verliggen. Heel leuk en bijzonder!

Week 23: rust gevonden

Mensen zeggen dat ik wat rustiger ben geworden in mijn gedrag, minder uitgelaten en enthousiast. Ik merk het zelf ook, ben minder spontaan en sociaal dan daarvoor denk ik. Ook mis ik een beetje die “sparkle”, hiervoor kan ik zeker mijn lagere energie-niveau en de hormonen de schuld geven, die mij wat “mat” maken in mijn gevoel. Ook heb ik minder zin in sociale dingen of nieuwe ontmoetingen deze week en geef mezelf daar gewoon lekker aan toe. Buikje lijkt nog wel steeds klein voor de periode waarin ik zit, ik maak me dan ook zorgen. Is alles wel goed? Even afwachten maar, er zit niets anders op. Ook begin ik rugpijn te krijgen in mijn onderrug, een beetje een zeurderig gevoel maar goed te doen. Halverwege deze week lijkt mijn buik wel weer wat breder, ik heb echt een “meisjes buik”. Maar mijn buik en gewicht schommelt ook enorm, dat blijkt ook met de hoeveelheid vruchtwater te maken te hebben.

Week 24: chagrijnig en veel last van hormonen

Ik ben heel chaggie om niets, de hele dag voel ik me geïrriteerd zonder reden en ‘s avonds heb ik een spontane huilbui. Ook eigenlijk om niets. Bah, die stomme hormonen! Ik weeg deze week 63.5 kilo, in totaal dus 7.5 kilo aangekomen. Buik begint nu wel weer iets te groeien en door mijn kleding heen te ‘poppen’. En ik voel de baby vooral als ik op rug lig. Zo’n fijn gevoel! Deze week vertrekken we voor een week naar NYC. Sommige dagen heb ik het heel zwaar: weinig energie, prikkelbaar en chaggie, de dag erna voel ik me dan weer helemaal prima. Heel gek al die humeur schommelingen. Oeps, bij het niesen met een volle blaas verlies ik een heel klein beetje vocht. Hier heb ik over gelezen, ligt een beetje een taboe op maar schijnt heel veel voorkomen tijdens de zwangerschap, alleen nooit gedacht dat ik er zelf last van zou krijgen. Ook heb ik last van mijn stuitje bij het zitten, wat een stomme kwaaltjes allemaal. Deze week hebben we eindelijk ook de kraamzorg (eigenlijk iets te laat) geregeld, dit kan ook weer van het lijstje en geeft rust.

Week 25: we hebben de naam!

Deze week ben ik heel moe, ik merk dat ik te veel energie heb verbruikt in NYC. De buik groeit rustig door, soms voel ik de baby veel maar soms ook bijna de hele dag niet. Wel eng, voel ik haar wel voldoende? Maar dat hoort er schijnbaar bij en het is goed om het dagelijks wel in de gaten te houden. We hebben de naam! Een zelfverzonnen, bijzondere maar wel hele mooie, lieve naam die nog niet bestaat. We gebruiken de naam vanaf nu voor de baby en hij voelt eigenlijk meteen vertrouwd. We zijn heel enthousiast over de naam! Heel gênant, maar sinds deze week heb ik ineens last van winderigheid (kleine windjes die zeker niet naar rozen ruiken), schijnt ook allemaal te maken te hebben met de bekkenbodemspieren die losser en weker worden. Deze week gaan we voor de eerste keer naar meubels kijken, heel leuk om te doen. Ook hebben we een extra echo in het ziekenhuis. De groei is gelukkig beter en nu gemiddeld, ook is het vocht in de niertjes weggetrokken. Alles zag er goed uit, fijn en heel geruststellend! Ze lag er wel steeds met haar handjes voor het gezicht bij waardoor we geen goede foto’s konden maken van het gezichtje, jammer ik ben zó benieuwd naar haar lieve snoetje.

 

Week 26: heel erg moe

Soms ben ik weer een dag heel chaggie of ineens mega moe. En periode’s slaap ik nachtenlang slecht en onrustig. Ik ben een buikslaper en ben inmiddels wel gewend aan het op de zij slapen, maar soms heb ik middernacht zó veel zin om op mijn buik te slapen. Ik durf het alleen niet meer! Vanaf nu zie je mijn buikje echt groeien, maar nog steeds is de baby bump met kleren aan niet mega zichtbaar, de groei is vooral breed en minder naar voren. Deze week heb ik ook mijn ZZP-uitkering geregeld. En deze week gaan we het huis opruimen en gooien veel dingen weg om ruimte voor de babykamer te creëren. Dit geeft heel veel voldoening. We hebben het boek ‘De tevreden baby’ van Gina Ford besteld en besluiten dat we zeker een aantal van deze richtlijnen voor ritme en structuur aanhouden.

Week 27: ik voel me schuldig, neem ik wel genoeg rust?

Deze week maak ik mijn nieuwe uitdaging, presenteren voor LXRY TV bekend. Heel fijn dat ik nog wat werk doelen heb bereikt tijdens de zwangerschap, waar ik trots op ben, maar soms voel ik me daardoor ook wat schuldig t.o.v. de baby. Dat ik misschien te weinig rust pak. Daarom besteed ik na een draaidag of lange werkdag ‘s avonds extra veel tijd om met haar te “connecten” op de bank en een momentje samen te hebben. Door haar goed te voelen, over mijn buik te wrijven en aan haar te denken. Daar voel ik me goed bij en dan kan ik beter slapen. Er komen nog te veel leuke dingen op m’n pad en ik vind het echt moeilijk om dan nee te zeggen, maar ik merk dat ik wel langzaam moet afbouwen en evenementen of persreizen moet afslaan. Dit vind ik wel moeilijk omdat ik daar juist zo veel energie uit haal.

 

Week 28: nesteldrang

De vermoeidheid van trimester 1 lijkt wel terug, ik ben zo intens moe! Wanneer ik 1 dag mijn energie geef, moet ik daar de volgende dag voor boeten en ben ik helemaal leeggezogen. Deze week moeten we vaart gaan maken met de babykamer en echt dingen gaan bestellen, er zit vaak een levertijd op. Ook heb ik deze week veel kleertjes gekocht en wat dingen voor het interieur. Heb ik zo veel zin om te shoppen omdat ik nesteldrang heb? Deze week heb ik een hele enge droom en voel me daar heel rottig over. Wat als er ooit iets met mij of mijn man gebeurt, wat gaat er gebeuren met die kleine? Mijn verantwoordelijkheidsgevoel groeit en de nieuwe situatie maakt me soms ook angstig, er gaat zo veel veranderen. Kan ik het allemaal wel aan? Ben ik er klaar voor? Deze week voel ik de baby veel en lijkt ze ook te draaien, waardoor mijn hele buik beweegt. Heel gek en leuk om te zien! Ik weeg nu bijna 65 kilo (9 kilo aangekomen).

Week 29: saai leven

Deze week hebben we een pret echo samen met onze ouders en schoonouders. Deze viel alleen een beetje tegen want de baby lag niet goed. Met haar hoofdje tegen de placenta aan, handen voor haar gezicht en met te weinig vruchtwater er omheen, waardoor we geen goede 3D foto’s konden maken. Ook heb ik weer een beetje een emo-week, ik voel me saai, dik, lelijk en verveel me. Mijn leven – en sociaal leven – staat voor mijn gevoel even stil en vind er niets aan. Volledig mijn eigen schuld, want ik kan heel goed met vrienden en vriendinnen afspreken, maar merk dat ik er minder behoefte aan heb en vooral thuis wil chillen. Ook voel ik me deze week niet fit, ik heb al maanden niet gesport en eet veel te veel ongezonde dingen (pepernoten, chocolade en fast food), waardoor ik me ook niet beter voel. Een beetje een bleh-week dus.

Week 30: genieten van de schopjes

Deze week slaap ik heel slecht, ik heb veel pijn in mijn onderrug en onder mijn ribben. Het is duidelijk dat mijn lichaam verandert en ruimte maakt voor de kleine om te groeien. Gelukkig voel ik de baby ook goed,  als ik ‘s avonds op mijn rug lig – op de bank of op bed – dan voel ik haar het beste. Ik vind dit elke keer weer een heel bijzonder en gezellig moment! Deze week hebben we de babykamer geverfd, kastje gekocht en geverfd en wandelwagen in elkaar gezet. Ook verzekering geregeld, afspraak kraamzorg gemaakt en kraampakket binnen. Wel weer flink wat dingen van ons to do lijstje, fijn! Ook start ik voor het eerst met mijn zwangerschapscursus bij Carita Salome waar ik goede ervaringen heb. Ik heb niet veel angst voor de bevalling, misschien wel voor de pijn.

Week 31: ik voel me een geïrriteerde puber

Pfff, weer die stomme hormonen: mega geïrriteerd door werk (om iets heel kleins en onbelangrijks) en daarna moet ik huilen om niets, omdat ik me zo geïrriteerd voel. Echt gek wat die hormonen met mij doen. Ik voel me soms zelfs hetzelfde als toen ik in de puberteit zat, toen kon ik me ook mateloos aan alles en iedereen irriteren. Ik was een mega erge puber, dus die hormonen hebben gewoon veel effect op mij. Gelukkig gaat dat allemaal ooit over!

Week 32: verslaafd aan fruit

De hele zwangerschap heb ik al zin in fruit, vooral opvallend veel appels en sinaasappels. Maar ook rauwkost vind ik lekker en ik zorg dan ook dat ik voldoende groenten en fruit binnenkrijg. Ook goed om mijn huidige suiker verslaving en fast food cravings mee te compenseren. Daarnaast slik ik elke dag vitaminentabletten en visolie tabletten, zodat ik wel alle belangrijke voedingsstoffen binnenkrijg. Sinds deze week lijkt er heel licht een zwangerschap-streep zichtbaar te zijn. Ook mijn navel is wat veranderd. Qua gekke kwaaltjes heb ik sinds een aantal weken last van maagzuur en oprispingen, bah! Ook slaap ik soms nog slecht door de rugpijn en hormonen, maar andere dagen slaap ik weer super diep en heb ik heftige dromen. Deze week hebben we ook weer een extra groeiecho in het ziekenhuis, gelukkig is alles goed en goeit ze gemiddeld door, het blijft wel een kleine baby. Ook word ik deze week méga verrast door mijn lieve vriendinnen en familie voor een babyshower, heel erg leuk. Wel bizar, nu kom ik écht aan in de laatste fase.. spannend!

 

Week 33: moeilijk om fit zwanger te zijn

Ik heb het fit & slank zwanger zijn een beetje opgegeven. Had ik niet verwacht, maar ik heb het vertrouwen dat ik het sporten na de bevalling wel weer kan gaan oppakken. Deze week weer geen super goed week, ik kan door hele kleine dingen zó chaggie worden ineens. Heb veel off-days, ben soms chaggie om niets, voel me lusteloos en onzeker, ben heel besluiteloos (moet mijn man advies vragen om de meest kleine en stomme dingen) en voel me gewoon niet zo happy. Bah! Ook geen idee waarom dit zo is. Ik bespreek het weer met de verloskundige en die geeft ook aan dat het waarschijnlijk komt door de hormonen (again, rotdingen) en het feit dat ik langzaam mijn werk moet gaan loslaten en alle andere dingen waar ik energie van krijg, wat ik moeilijk vind.

Week 34: een goede, positieve week

Dit is een hele goede week, met weinig klachten en een goed humeur. Mijn man en ik gaan samen naar een chique feestje en het is heel leuk om voor de laatste keer met z’n tweeën (zonder oppas) mooi en opgedoft de deur uit te gaan. Ook zie ik er voor mijn gevoel goed en zelfverzekerd uit. Mijn haar is ook merkbaar dikker dus ik heb vrijwel nooit meer een ‘bad hairday’: een heel positief ding van de zwangerschap! Ook lijken mijn lippen wat dikker, mooi! Mag ik dit ook allemaal na de zwangerschap aub? Mijn nagels zijn alleen niet sterker helaas, die lijken juist een stuk breekbaarder. Ook merk ik dat ik meer blauwe aders over mijn buik en borsten krijg, logisch omdat deze natuurlijk groeien. Maar ondanks deze lichamelijke veranderingen zit ik goed in mijn vel en vind mijn zwangere lichaam steeds mooier worden. Ik ben trots!

Week 35: dankbaarheid

Ik weeg nog steeds 68 kilo, dit valt me mee als je kijkt hoe veel ik snoep, koolhydraten eet en al maanden niet gesport heb. Ook de vermoeidheid valt me mee, laatste weken voel ik me best fit. Ik moet werk wel afbouwen merk ik, ik heb geen zin meer in deadlines, stress of verwachtingen. Kost me nu te veel energie. Ik wil dingen echt langzaam gaan loslaten nu, ik voel nu heel sterk die behoefte. Veel mensen zeggen dat ik er nog heel goed uit zie “die zwangerschap staat je goed” zeggen ze dan, dat is toch leuk om te horen. Deze week heb ik ook een paar geniet-momentjes waarbij ik besef: wat ben ik toch een geluksvogel met alles. Een lieve man, gezonde familie en vrienden, leuk werk en nu in verwachting van mijn eerste kindje. Ik voel me heel dankbaar!

Week 36: stress, de bevalling komt dichterbij

Deze week bespreken we de bevalling, spannend het komt steeds dichterbij! De tijd vliegt ineens. Ik heb af en toe last van harde buiken en voel haar bewegingen heel duidelijk. Ik heb ook wat flinke stress-momenten want verlof nemen lukt niet, daar is het helaas nog te druk voor. Ook moet ik nog veel kopen en regelen voor de babykamer en andere praktische dingen in huis halen, babykleren wassen, etc. Ik voel de druk want vanaf week 37 kan de baby praktisch gezien al geboren worden. Deze gedachte geeft me veel onrust. Daarnaast twijfelen we of we de baby de eerste weken of maanden bij ons op de kamer laten slapen, of meteen op haar eigen kamer. We besluiten toch een wiegje te kopen voor op onze kamer, just to be sure, om mee te starten. En totdat we dit zelf prettig vinden.

Week 37: zijn dit indalingsweeën?

Het is Kerst en ik begin zenuwachtiger te worden. Ik voel heel erg de drang om op te ruimen, het huis moet schoon zijn! Ook lijkt mijn buik lager, heb ik hele kleine steekjes down there, moet ik vaker naar het toilet en heb ik meer last van harde buiken bovenin (dit duurt wel steeds maar 10 seconden ofzo). Maak ik mezelf gek of zijn we echt dichtbij en zijn dit al voortekenen? Indalingsweeën? Ook pak ik deze week de vluchtkoffer voor de zekerheid maar alvast in. Sinds deze week voel ik me lichamelijk echt zwanger. Ook een beetje vocht in de enkels. Ik voel me verder wel heel energiek, het 3e trimester lijkt minder zwaar dan verwacht en heb ik lichamelijk niet heel veel te klagen. Ook ben ik heel goed gehumeurd de laatste weken en slaap als een blok deze week. Ik heb deze week ook inmiddels veel dingen geregeld en in huis gehaald die nog belangrijk waren, dus we lijken er klaar voor, dit geeft rust. Ook geniet ik maar van het uitslapen en relaxen nu het nog kan.

 

Week 38: schoonmaak obsessie

Elke dag wil ik het huis schoon hebben. Ik wil de baby echt in een opgeruimd en schoon huis ontvangen, dat vind ik heel belangrijk. Ook denk ik elke ochtend: “pfieew, we hebben de nacht zonder weeën of gebroken vliezen overleefd, we hebben nog een dagje.” Ze kan al komen maar ik merk dat ik er toch nog niet helemaal klaar voor ben en daarom voelt elke ochtend als een extra dag om nog even te genieten en de laatste dingen te regelen. Ook mijn man vindt het spannend, wanneer gaat het starten? Hij voelt zich straks machteloos, heeft niet de controle over de bevalling en kan mij alleen supporten. Inmiddels zijn ook alle “moetjes” en verwachtingen/verplichtingen m.b.t. mijn werk eruit, dat geeft rust! Ik zet mijn out of office aan en tot de bevalling – wanneer ik me goed voel – werk ik in de ochtend een paar uurtjes om het een beetje bij te houden of eventueel wat voor te werken. Want alles wat ik nu doe als ZZP-er/zelfstandige, hoef ik na de bevalling niet te doen. Maar niets hoeft, alleen wanneer ik er zin in heb, dus dat heeft rust. Daarna plan ik wat leuke dingen, koffie-dates met vriendinnen en andere mama to be’s. Aan het eind van deze week weeg ik 70 kilo, ik ben tot nu toe dus 14 kilo aangekomen. Een paar kilo meer dan vooraf verwacht, maar het maakt me niet zo veel meer uit en bestel een extra groot stuk red velvet cake.

Week 39: opgelucht, we hebben nog een dagje

Ik moet wel 4-5 keer per nacht plassen en soms ben ik ineens om 4.00 uur klaarwakker. Hormonen! Hele gekke periode, dat afwachten. Elke ochtend word ik wakker en ben ik opgelucht dat we nog een dagje hebben. Aan de ene kant wil je heel graag dat het begint en heb je zin dat de baby komt, aan de andere kant vinden we het allebei heel spannend en zijn er altijd wel dingen die je nog moet doen op de nieuwe dag. Alsof je je hele leven al wilt parachutespringen en zodra je gaat springen toch denkt, zullen we het morgen doen? Ik heb het gevoel dat ze een paar dagen te laat of 2 weken te laat is. Verder heb ik lichamelijk weinig te klagen op wat harde buiken na, geen ‘signalen’ en nog veel energie, ik fiets in Amsterdam nog op m’n gemakje van plek naar plek. Wel een gekke gedachte dat ik nu echt “hoogzwanger” ben. Ik geniet van de rust en slaap elke dag heel lang uit. Eind van de week wel voor het eerst een moment van verveling.

Week 40: help, zijn dit voorweeën of echte weeën?

Vandaag ben ik uitgerekend (maandag 15 januari). Ik word wakker met een zeurende pijn in mijn rug en lichte kramp in mijn onderbuik. Een menstruatie-achtige pijn, krampen die komen en gaan. Soms heftiger en dan ineens weer weg. Nu is het alweer een paar uur rustig, dus er zit totaal geen regelmaat in. Maar is dit het begin? Zijn de weeën gestart? Of zijn het alleen voorweeën,  misschien zelfs pas indalingsweeën? Ik lees op internet dat dit weken kan duren, maar het ook ineens heel snel kan gaan. Spannend! Keep you posted! 

Wil je geen persoonlijke verhalen missen? Volg mij dan ook op Instagram (@marliekekoks) en Youtube (klik hier) 

Buik in week 37 tijdens Kerst