WAAROM IK AL 10 JAAR IN DEZELFDE SPIJKERBROEK PAS

Wanneer ik foto’s van 12 jaar geleden bekijk, zie ik een meisje dat niet vies is van wat studentikoze gezelligheid. Buiten schooltijd stond ik dan ook tot in de late uurtjes aan de bar en was het eten van kroketten onderdeel van mijn avondritueel. Naast die paar kilo extra, zag mijn leven er toen ook heel anders uit. Wat het grootste verschil is tussen vroeger en nu? De balans. Nu eet ik nog steeds kroketten, maar alleen af en toe, waardoor ik er meer van geniet. Ik ben voor de ’80/20-regel’, heb al tien jaar hetzelfde gewicht en ben nu gelukkiger dan ooit. 

Snack attack

Of de verdeling nu 70/30 of 90/10 is, maakt niet uit. Wat mij gelukkig maakt, is een gezonde basis waarin ík in controle ben en daarom af en toe mag zondigen. Een gezonde basis betekent voor mij zo’n twee keer per week sporten, los daarvan gedurende de dag voldoende bewegen en bewust eten. Niet spastisch calorieën tellen of de verhouding vetten-eiwitten-koolhydraten bij iedere maaltijd krampachtig een weegschaal leggen. Bij die gedachten krijg ik al stress. Nee, gewoon zo puur en lekker mogelijk eten. Gevarieerd, met veel kip, vis en groenten, en af en toe helemaal vega. Maar weet je wat ik het allerbelangrijkste vind in mijn voedingspatroon? Mezelf af en toe knetterhard laten gaan. Die overvolle borrelplank, dat mierzoete toetje en die kleffe hap shoarma. Want juist dít zorgt ervoor dat ik in balans ben. En daarnaast ook van het leven geniet.

Ruzie met zak chips

Obsessief bezig zijn met wat ik wél en niet mag eten, werkt bij mij dus niet. Je herkent vast wel het moment dat een zak chips bovenin de kast ligt, waar je werkelijk élk moment van de avond aan denkt. Niet omdat je er zo’n zin in hebt, maar omdat je het niet mag eten. Omdat je het jezelf verboden hebt. Uiteindelijk scheur je ‘m als een bezetene open, prop je de chips naar binnen en houd je er een onbevredigend gevoel aan over. Want zó lekker was die vreetbui nou ook weer niet. Aan de andere kant, wanneer ik wel onbeperkt mag eten en iedere dag een doos koekjes naar binnen schuif, raak ik verslaafd. Want bewerkte suikers zijn nu eenmaal verslavend. En dán raak ik helemaal out of controle.

Feestweek

Wanneer ik naar mijn lijf en gedachten luister, werkt een middenweg dus het beste. De basis is gezond en daarnaast mag ik af en toe ongezond eten. Dat doe ik wanneer ik hier mega zin in heb. En geniet hier dan extra van. De ene week maak ik er geen gebruik van, de andere keer heb ik een “feestweek” en neem ik ‘t er dubbel van. De week daarna let ik weer wat meer op. En daar houd ik me ook écht aan, want anders voel ik mezelf dik. Het belangrijkste is dat ik me dus niet laat leiden door verslaving en obsessiviteit. Ik ben ben bewust van wat ik eet. Ik ben in controle en dit maakt mij gelukkig. En als extra bonus: geen jojo-effect, maar al meer dan tien jaar hetzelfde gewicht. Dat kan geen toeval zijn toch?

Guilty pleasures

Ook mijn fitte blog maatjes Paultje, Claartje, Marit, Lavinia, Marissa, Paola en Diesna zijn van mening dat je af en toe best mag zondigen. En omdat we allemaal gék zijn op fast food, kregen we deze maand een rondleiding in de Febo fabriek. Enerzijds natuurlijk hilarisch om mee te maken (ik bedoel, dit staat toch ook op jouw bucket list), aan de andere kant ook mega interessant. Want het blijkt dat de kroketten helemaal niet zo griezelig gemaakt worden dan je misschien zou denken. Heel vers en ze worden nog net niet geknuffeld. Daarna werden we met onze favoriete guilty pleasures op de foto gezet door fotograaf Michael Graste. In een sportpakje van Jogha, een setje van Bjorn Borg én onze helden van de dag (je begrijpt dat dit milkshakes, champagne, kroketten en broodjes hamburger waren) gingen we op de foto. Zie hieronder het resultaat!

Vertel, wat is jouw favoriete hap om mee te zondigen?