Column: huilen op oudejaarsdag

Krijg jij ook altijd een zenuwachtig gevoel, wanneer het einde van het jaar in zicht is? Het jaar is hoe dan ook veel te snel voorbij gegaan. Misschien zit er zelfs lichtelijke paniek in dat gevoel, want wáár is die tijd gebleven dat we op oudejaarsavond in de lampen hingen en droomden van het leven wat we nu hebben. En natuurlijk kijken we achterom. Zijn we tevreden met het afgelopen jaar? Dat kan confronterend zijn, want op 31 december kun je hier echt niets meer aan veranderen. Voor mij persoonlijk heeft dat ‘terugkijken’ altijd een emotionele lading, want voor die spontane huilbui kan ik écht niet mijn hormonen of de champagne de schuld geven. Dit jaar zal het niet anders zijn, want wat wás het een jaar. Geloof me, trouwen in Italië in de stromende regen maar met een knaller van een feest en een fonkelende ring aan je vinger, daar krijg je heus wel wat grijze haren voor terug. Ook je vaste baan opzeggen om voor jezelf te werken, gaat je niet in de koude kleren zitten. Het geeft wel een gevoel van trots. Daar mag dus best een traan voor gelaten worden.

Te lang achterom kijken bezorgt nekpijn. Maar vooruit kijken en doelen stellen, is eigenlijk nog veel enger. Vooral de gedachten dat je die nooit gaat halen wanneer je de goede relatie met Netflix niet wilt verstoren. Of neem de eeuwige strijd tussen ambitie en de liefde voor wijn, q-time met geliefden en je zachte bed. Het liefst willen we het állemaal. Dus vooral die keuzes zijn zo potverdorie eng. Mijn ervaring is wel dat wanneer je een stip aan de horizon hebt, de rit vooruit een stuk sneller gaat. Goede voornemens, daar ben ik wel even helemaal klaar mee. Want waarom zou ik moeten wachten tot 1 januari, wanneer ik 365 dagen de tijd heb gehad om van die luie stoel af te komen? Natuurlijk wil ik mijn huisbroek vaker gaan gebruiken waarvoor hij bedoeld is (zweten in de sportschool) en probeer ik minder vaak te laat te komen. Maar dat had ik gisteren al moeten doen. Deze keer heb ik dus geen goede voornemens, maar wil ik gewoon het maximale uit elke dag proberen te halen. Mezelf af en toe die spiegel voorhouden en leven met respect voor de wereld om me heen. En vooral het leven elke dag vieren, want voordat ik het weet is het jaar alweer voorbij.

Zin om door te lezen? Hier vind je een overzicht van alle columns van Marlieke